Po wielu latach pełnienia różnych funkcji Pawilon Czterech Kopuł – słynne dzieło Hansa Poelziga – przywrócony zostaje publiczności. Swoje zbiory prezentuje w nim Muzeum Sztuki Współczesnej, oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu. W olśniewających bielą salach modernistycznego budynku zagościły prace najznamienitszych polskich twórców 2. połowy XX w. i czasów współczesnych.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu jest właścicielem jednej z największych w kraju kolekcji polskiej sztuki współczesnej, której historia sięga lat sześćdziesiątych XX w. Liczy ona 20 tys. eksponatów, które reprezentują wszystkie dyscypliny działań artystycznych – malarstwo, rzeźbę, różne formy przestrzenne i instalacje, zapis video, grafikę, fotografię, dokumentację działań performatywnych.
Trzon zbioru stanowią prace wybitnych polskich artystów, takich jak m.in.: Magdalena Abakanowicz, Paweł Althamer, Mirosław Bałka, Stanisław Fijałkowski, Władysław Hasior, Tadeusz Kantor, Katarzyna Kozyra, Jan Lebenstein, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow. Kolekcję uzupełniają pozyskane w ostatnim czasie prace przedstawicieli najmłodszej generacji, m.in. Piotra Janasa i Jakuba Juliana Ziółkowskiego.
Na wystawie pokazane zostały również dzieła reprezentujące artystyczne środowisko Wrocławia, m.in. profesorów wrocławskiej ASP: Eugeniusza Gepperta, Józefa Hałasa, Alfonsa Mazurkiewicza, Konrada Jarodzkiego.
Ekspozycję otwierają dzieła mistrzów dwudziestolecia międzywojennego: Stanisława Ignacego Witkiewicza, Leona Chwistka i Władysława Strzemińskiego, które wskazują na źródła nowoczesności.
Wystawy czasowe:
Moc natury. Henry Moore w Polsce
30 września 2018 – 20 stycznia 2019
Po prawie sześćdziesięciu latach prace jednego z najwybitniejszych XX-wiecznych artystów europejskich Henry’ego Moore’a zostaną ponownie zaprezentowane we Wrocławiu. Henry Moore – czołowy reprezentant abstrakcji organicznej – uchodzi za rzeźbiarza, który odegrał ogromną rolę w sztuce europejskiej, a jego twórczość miała istotny wpływ na liczne pokolenia rzeźbiarzy, w tym także polskich. Jego dzieła, których tematem była pojedyncza postać ludzka lub grupa, traktowana w sposób monumentalny i w syntetycznej formie, uchodzą dziś za klasykę rzeźby XX w.
Grupa Krakowska 1932–1937
2 grudnia 2018 – 31 marca 2019
„Grupa Krakowska” to jedno z najciekawszych polskich ugrupowań artystycznych XX w. Formalnie zawiązała się w 1932 r., a jej członkami byli studenci krakowskiej ASP. Połączyły ich wspólne przekonania, krytyka akademickich metod nauczania, zainteresowanie europejską i polską sztuka awangardową, a także zaangażowanie polityczne. Trzon grupy tworzyli: Sasza Blonder, Berta Grünberg, Franciszek Jaźwiecki, Maria Jarema, Leopold Lewicki, Adam Marczyński, Stanisław Osostowicz, Bolesław Stawiński, Jonasz Stern, Eugeniusz Waniek, Henryk Wiciński i Aleksander Winnicki