Pawilon Czterech Kopuł – budynek wzniesiony w 1912 r. według projektu wybitnego architekta Hansa Poelziga. Obok monumentalnej Hali Stulecia, autorstwa Maksa Berga, Pawilon jest drugą dominantą architektoniczną Terenów Wystawowych, zespołu urbanistycznego, który powstał na potrzeby Wystawy Stulecia, zorganizowanej w 1913 r. we Wrocławiu z okazji setnej rocznicy zwycięstwa Prus nad Napoleonem.

Do 1945 r. Pawilon służył wystawom sztuki i ekspozycjom okolicznościowym, w 1948 r. był jednym z miejsc ekspozycyjnych Wystawy Ziem Odzyskanych, a następnie od 1953 r. jego pomieszczenia zajęła wrocławska Wytwórnia Filmów Fabularnych. Tu powstawały znakomite polskie filmy (m.in. „Rękopis znaleziony w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa). Wraz z rozłożonym na lata upadkiem wrocławskiej wytwórni degradacji podlegał i sam Pawilon.
W 2006 r. Pawilon wraz z Halą Stulecia wpisany został na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W 2009 r. budynek został przekazany Muzeum Narodowemu we Wrocławiu, w latach 2013-2015 został odrestaurowany, odzyskując jednocześnie swą pierwotną funkcję wystawienniczą.